به گزارش بازارچه مرزی، عضو سابق فراکسیون مرزنشینان مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با«سکنج» در پاسخ به این پرسش که «اهالی شهرها و مناطق مرزی کشور با مشکلات و مسائل مختلفی مواجهند، اما وقتی به عملکرد مجلس نگاه می‌کنیم به نظر می‌رسد آن‌طور که باید و شاید به این مشکلات توجه نمی‌شود»، گفت: در تحلیل ریشه‌‌ای عوامل و مشکلاتی که اکنون در حوزه مرزها با آن مواجهیم، موضوعات اساسی‌ وجود دارد؛یکی از مشکلات اساسی و عمده این است که همیشه دولت، مرزها را به دید تهدید نگاه کرده و بالا بردن دایره امنیتی در این مناطق در پی نگاه امنیتی است، درحالی‌که مرز قطعاً یک تهدید نیست، بلکه یک فرصت است.

جلال محمودزاده، نماینده سابق مردم مهاباد تأکید کرد، زمانی که ما با دید امنیتی به حوزه‌ای نگاه می‌کنیم، برنامه‌ریزی و اجرا هم ذیل همین نگاه امنیتی صورت می‌گیرد و این در حالی است که بحث‌های تجاری با نگاه امنیتی همخوانی ندارد. درست است که باید امنیت باشد تا تجارت صورت بگیرد، اما زمانی که ما دید امنیتی را در مرزها بالا ببریم، منجر به این خواهد شد که سرمایه‌گذار از آن محدوده و موضوع فراری شود. یعنی ما به‌قدری به مرزها با نگاه امنیتی نگاه می‌کنیم و شدت این مسئله بالاست که جایی برای تجارت نمی‌ماند. در واقع یکی از مشکلات عمده، این نگاه امنیتی به مرزهاست.

او با اشاره به مشکلات زیرساختی در مناطق مرزی عنوان کرد: یکی از مسائل دیگر بحث زیرساخت‌هاست.در مناطق مرزی که با کشورهای همسایه بازارچه‌های مرزی داریم هم مشکلاتی وجود دارد ازجمله اینکه زیرساخت‌های ما در این بازارچه‌ها با زیرساختی که آنها دارند آن هم در شرایطی که ۲۰ تا ۳۰ متر بین دو طرف مرز فاصله است، از زمین تا آسمان تفاوت دارد.

نماینده سابق مردم مهاباد در مجلس افزود: کامیون از مرز ما رد می‌شود و ۲۰-۳۰ متر آن‌طرف‌تر می‌بیند که زیرساخت، آسفالت، هتل، مهمانسرا و همه امکانات رفاهی‌ به‌روز و باکیفیت است، اما در سمت ما در پایانه‌ها و بازارچه، گل‌ولای و ضعف امکانات و در مجموع وضعیت اسف‌باری وجود دارد. در واقع ما هم از نظر نگاه امنیتی هم از نظر زیرساخت‌ها مشکل داریم و به‌ همین دلیل هم تجارت مرزی در کشور ما نسبت به کشورهای دیگر پایین‌تر و ضعیف‌تر است.

محمودزاده با اشاره به سومین مسئله‌ای که بر مشکلات مناطق مرزی اثرگذار بوده است، گفت: سومین مسئله‌ای که وجود دارد نگاه و دید دولت نسبت به صادرات محصولات معدنی و کشاورزی و صنعتی است. دیدگاه دولت در این امر مقطعی است، در حقیقت صادرات ما صادرات مقطعی است ولی کشورهای دیگر صادراتشان دائمی است و این برای اقتصاد ما تبعات دارد؛ چراکه وقتی می‌خواهیم مثلاً یک محصول کشاورزی را صادر کنیم، ابتدا صادرات آن را آزاد می‌کنیم، مدتی صادر می‌شود اما وقتی بازار داخلی در آن زمینه دچار تلاطم شد، بلافاصله می‌رویم سراغ‌ راحت‌ترین کار و صادرات را ممنوع می‌کنیم. درحالی‌که دولت به‌جای اینکه جلوی صادرات را بگیرد باید تعرفه‌ای روی صادرات آن محصول در نظر بگیرد که هم صادرات ادامه یابد، هم درآمد کسب کند و آن درآمد را به مصرف‌‌کننده داخلی بدهد و بازار را کنترل کند.

او ادامه داد: دولت‌ها معمولاً حوصله و برنامه‌ریزی این کار را ندارند و به‌سرعت می‌روند سراغ راحت‌ترین کار یعنی جلوی صادرات را می‌گیرند، با این کار اگرچه قیمت بازار داخل را تنظیم می‌کنند، اما این مسئله آسیب‌های دیگری نیز دارد و آن اینکه اولاً تولیدکننده داخلی دچار ضرر و زیان می‌شود و ثانیاً مشتری خارجی از دست می‌رود.

عضو سابق کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی افزود: به همین دلیل است که برای مثال در بازار روسیه در بخش کشاورزی شش درصد حضور داریم، در بازار ارمنستان پنج و نیم تا شش درصد، در بازار عراق که باید حداقل ۸۰ درصد بازار محصولات کشاورزی و صنعتی این کشور را داشته باشیم، در مجموع حضور تجاری ما به هفت درصد هم نمی‌رسد.بیشتر این بازار در اختیار ترکیه است؛ ترکیه‌ای که با ارمنستان اختلاف سیاسی دارد، اما سه تا چهار برابر ما در بازار ارمنستان حضور اقتصادی دارد، آن هم فقط در حوزه  کشاورزی.چرا؟ چون سیاست‌های ما اشتباه است، قانون نوشتیم و ابلاغ شده است، هم قانون بهره‌وری کشاورزی هم قانون رفع موانع تولید، اما دولت اجرا نمی‌کند.

او اضافه کرد: اکنونکه برنامه پنج‌ساله ششم تمام شد و در حال تدوین و نگارش برنامه هفتم هستیم، به نظر شما چند درصد در بخش کشاورزی، برنامه‌هایی که برای دولت تعیین شده، اجرا شده است؟ ۲۵ درصد. یعنی ۷۵ درصد برنامه رها شده و اجرا نشده است. اینها موانع همان پیشرفت‌هایی است که از نظر اقتصادی برای مناطق مرزی داریم. عضو فراکسیون مرزنشینان مجلس در پاسخ به این پرسش که «با توجه به اینکه نمایندگان مناطق مرزنشین قاعدتاً خودشان از همین مناطق‌اند و با محرومیت و مشکلات مناطق آشنا هستند و حتی به‌نوعی خودشان هم طعم این مشکلات و سختی‌ها را کشیده‌اند، چرا این‌طور احساس می‌شود که وقتی وارد مجلس می‌شوند، درگیر مسائل کلان ملی شده و مشکلات و دغدغه‌های مناطق مرزی از یادشان می‌رود؟ آن هم درحالی‌که ۱۳۸ نماینده عضو فراکسیون مرزنشینان هستند که اگر بخواهند طرحی را در مجلس به تصویب برسانند، راه سختی در پیش نخواهند داشت»، اظهار داشت: نه، علت این مسئله فراموش کردن مشکلات مردم مرزنشین نیست بلکه یک بحث دیگر است. ما وظیفه اصلی‌مان قانون‌گذاری و نظارت است، اما به دلیل مشکلات فراوانی که وجود دارد از سیر تا پاییز جامعه را باید پیگیری کنیم؛ مثلاً سرباز باید منتقل کنیم یا بیمار بستری کنیم. چرا؟ چون دولت کارش را درست انجام نمی‌دهد و جامعه مشکل دارد.

او ادامه داد: کسی که برای مثال بیمار دارد و از خانواده متوسط یا فقیری است، باید در بیمارستان دولتی بستری و درمان شود، خب اگر وزارت بهداشت کارش را درست انجام می‌داد و در خود شهرستان‌ها بستر لازم برای بستری شدن این بیمارها وجود داشت، نیاز نبود که من نماینده کارش را پیگیری کنم، اما موقعی که دولت کارش را درست انجام نمی‌دهد، مردم در حوزه‌های انتخابیه برای این مشکلات ریز و درشت سراغ نماینده می‌آیند و نماینده به غیر از اینکه کار قانون‌گذاری و نظارت را باید انجام دهد، باید این کارها را هم دنبال کند که به زمان و انرژی نیاز دارد.

نماینده سابق مردم مهاباد در مجلس افزود: زمانی که در مهابادِ۵۰ هزار نفری، پیش از انقلاب یک بیمارستان ۲۵۰ تخت‌خوابه ساخته شد و طی ۴۳ سال پس از انقلاب یک تخت بیمارستانی هم به این شهر اضافه نشده است، خب این مشکل ایجاد می‌کند. آن زمان برای ۵۰ هزار نفر، بیمارستان ۲۵۰ تخته ساختند و حالا که جمعیت شده ۲۶۰ هزار نفر، تنها بیمارستان شهر همان بیمارستان۲۵۰ تخته فرسوده است. در نتیجه کسی که آنجا بیمار می‌شود، مجبور است به تهران بیاید. من حالا در این بحث بیمارستان تلاش‌هایی را شروع کردم و اقداماتی انجام شده اما تا به نتیجه برسد حداقل چهار، پنج سال طول می‌کشد.

وی اظهار کرد: در نتیجه وقتی دولت‌ها کم‌کاری می‌کنند و مشکلات ریز و درشت روزمره این‌چنینی برای زندگی مردم به وجود می‌آید، مطالبات به سمت نماینده می‌رود و این وظیفه نماینده است که در تلاش باشد و به مردم کمک کند؛ اما اگر دولت وظایف خود را به‌موقع انجام دهد، نماینده هم خواهد توانست که به وظیفه اصلی خود براساس قانون اساسی یعنی قانون‌گذاری و نظارت بپردازد.