به گزارش بازارچه مرزی، سردار فتوحی در گفت‌وگوی شماره  یکم مجله «سکنج» بیان کرد: سال ۱۳۹۵ پژوهشی از سوی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری انجام شد که در آن، استان کردستان رتبه اول فقر و حاشیه‌نشینی را دارد و از لحاظ فقدان صنعت رتبه اول ایران است. از لحاظ دسترسی به امکانات هر چهار استان کردنشین (ایلام، آذربایجان غربی، کردستان و کرمانشاه) جزو ده استان محروم کشور‌ند. استان کردستان از لحاظ بیکاری جزو پنج استان ایران است و چهار استان کردنشین جزو ده استان بیکار ایران‌ هستند.

جامعه‌شناس و استاد دانشگاه اضافه کرد: استان کردستان رتبه پنج دامداری را در ایران دارد، ولی هشتاد درصد کل محصولاتی که برای خرید و فروش دامداری مورد نیاز است، باید از خارج استان تهیه شود.

وی ادامه داد: در سال ۱۳۹۷ دو عضو دانشگاهی به نام‌های گل‌افروز رمضانی، استاد و هادی تحسینی، دانشجوی دانشگاه کردستان پژوهشی انجام دادند که یک سال بعد امید قادرزاده، استاد و حسین محمدزاده، دانشجوی همان دانشگاه نیز همین پژوهش را تکرار کرده‌اند. در هر دو پژوهش نه از دانشگاهیان بلکه در خیابان از خود مردم می‌پرسند که مهمترین مشکل شما چیست؟ همه مردم اشاره می‌کنند که بزرگ‌ترین مشکلاتشان نابرابری و تبعیض است. این یک مبنای تحقیقاتی است.

جامعه‌شناس و استاد دانشگاه تاکید کرد: من می‌گویم اعتراضات در مناطق کردنشین با تهران تفاوت دارد، زیرا وقتی به تهران، اصفهان و دیگر شهرها نگاه می‌کنیم، شعارها فرهنگی می‌شوند، چون این تبعیض‌ها و جنبه‌های اقتصادی در شعارهایشان دیده نمی‌شود.

جامعه‌شناس و استاد دانشگاه ادامه داد: ممکن است که مردم سوادی برای میزان تبعیض یا نظریه‌های تبعیض نداشته باشند، ولی آنان در زندگی تجربه می‌کنند. همچنین امروزه از طریق رسانه‌ها و مسافرت‌ها با این پدیده تبعیض مواجه می‌شوند و وقتی تهران و سایر شهرها را می‌بینند؛ این نابرابری‌ها برایشان ملموس شده و صدایشان درمی‌آید.

سردار فتوحی با تاکید بر اینکه « نادیده‌ گرفته نشدن یکی از ابعاد بسیار مهمی است که برای مفهوم توسعه هم مطرح است» بیان کرد: منظور من از دیده شدن به معنای تحقق مطالبات زبانی، فرهنگی، دینی، محیط زیستی، تکنولوژی و… از سوی مرکز است. اگر حاکمیت یا گروه‌های قومی و زبانی من را به حاشیه ببرند، یعنی من دیده نمی‌شوم.

وی در پاسخ به این سوال «آیا در شهرهای کردنشین نیروی میانه‌ و واسطه‌ای داریم که صدای مردم را به حاکمیت برساند؟» توضیح داد: همیشه در هر جامعه‌ای گروه‌های واسط وجود دارند. در کشورهای لیبرالی گروه‌هایی مانند اتحادیه‌ها و اصناف بین مردم و دولت قرار می‌گیرند و می‌خواهند صدای دولت را به ملت و صدای ملت را به دولت برسانند. وقتی این واسطه حذف می‌شود، نه دولت می‌تواند صدای ملت را بشنود و نه ملت می‌تواند صدای دولت و بالا را بشنود. این یعنی شکاف بین دولت و ملت. به نظر من این گروه واسط در کردستان به طور کامل مفقود شده است. حتی اگر کسی بخواهد به عنوان واسطه بین مردم و دولت قرار بگیرد، یا از سوی خود مردم طرد خواهد شد یا حاکمیت.